Ik vond het een mooie film, maar ik zou me er nooit willen tot bekeren. Met al die regeltjes. bevoorbeeld voor het eten, erfenis, dat ene gebed dat hij van buiten moest kennen. En dan de vrouwen die niet zoveel te zeggen heeft als een man. Het ergste in de film vond ik dat de jongen zijn speelgoed eend moest afgeven, omdat het niet leerrijk genoeg was. Maar ik vond het zeker en vast een mooie film. Karen
De film was zeer ontroerend en toonde duidelijk hoe de chassidim leven. De passage die me het meest heeft getroffen was wanneer de moeder van de familie de oppas Chaja verbied om nog te komen babysitten. De moeder heeft schrik voor de conciërge en ze zwijgt en gehoorzaamt. Chaja gaat in tegenaanval en laat haar niet zomaar doen. Hierdoor wordt de conciërge enkel bozer en het lijkt de moeder beter om de conciërge zijn gelijk te geven. Chaja heeft het hier echter moeilijk mee. Ik denk dat nu in deze moderne tijd vrouwen voor zichzelf moeten kunnen opkomen. Maar de moeder moest haar hele leven al luisteren naar anderen en in deze situatie doet ze dus juist hetzelfde.
En dan was er nog de passage waarin Simcha zijn gebeden (?) opzegt aan tafel voor de eerste keer. Hij had zo zijn best gedaan om deze te leren en om zijn vader trots te maken, wat ook gelukt was.
Dat vrouwen niet bij een begrafenis aanwezig mogen zijn, vond ik kwetsend. De moeder mocht niet eens aanwezig zijn bij de begrafenis van haar zoontje, Simcha? Dat is toch niet eerlijk? Dat de chassidim nog zo’n groot verschil maken tussen man en vrouw vind ik eerder raar in deze moderne tijd.
Wat me ook erg opviel, was dat de chassidim strikt leven volgens hun wetten. Ze zullen deze ook altijd navolgen. Tegenover hun geloof lijkt het christendom erg vrij. Wij volgen niet zo zeer onze wetten zoals zij dat doen. Nu besteden vele christenen veel minder aandacht aan hun geloof tegenover vroeger, terwijl bij de chassidim ze er nog steeds evenveel aandacht aan besteden.
Ik vond het een heel mooie film.Ik kan mij wel moeilijk inleven in de wereld van de chassidim met al die regeltjes. Ook vind ik het jammer dat de vrouw ondergeschikt is aan de man (bv. een vrouw mag geen gasten ontvangen als de man niet thuis is). Maar het is tenslotte hun geloof en iedereen is daar vrij in. Jenke
Vooral de passage waarin bekend wordt dan Simcha dood is, heeft mij wel getroffen. Het is een zeer droevig moment. Wanneer Simcha begraven wordt mogen ook enkel mannen aanwezig zijn op het kerkhof terwijl (volgens mij) ook zijn moeder en andere vrouwelijke familie het recht heeft om daar aanwezig te zijn. Daaruit blijkt ook meteen wat voor een rol de vrouw heeft bij de chassidim. Vrouwen bij deze Joden zijn zeer onderdanig. Een man heeft in het huis een kamer voor zichzelf waar niemand anders mag komen. Ik zou persoonlijk niet zo kunnen leven omdat ik vind dat alle mensen gelijk zijn. Dus ook mannen en vrouwen. Ik zou zelf niet echt willen leven als een chassidim. Deze Joden leven echt volgens de regels van de thora. Ze leven al deze strenge wetten perfect na. Ikzelf zou dit niet kunnen vrees ik. Chassidim bekijken het leven op een heel andere manier dan wij. Tijdens de oorlog hebben ze veel geleden en uit de film blijkt ook dat veel chassidim die deze oorlog hebben meegemaakt een beetje in die tijd zijn blijven ‘steken’ zoals de man die zijn koffers uit de oorlog probeert terug te zoeken. De chassidim dragen ook nog altijd de kleren die ze in de oorlog tijdens hun ballingschap hebben moeten dragen als een soort symbool.
Moslims
Ook bij Moslims hebben vrouwen een eerder onderdanige rol. Ze moeten zich sluieren en in sommige gevallen is hun woord maar de helft waard van een man…
Godsdienst heeft een grote invloed op je identiteit. Wanneer ik bijwoorbeeld in een moslimland geboren was en dus als geloof de Islam had, zou ik helemaal anders reageren. Ik zou het niet meer dan normaal vinden dat ik me zou moeten sluieren, geen varkensvlees zou mogen eten, meedoen aan de ramadan,… Godsdienst heeft dus een grote invloed.
Ik vond film zeer aangrijpend, zeker de passage met de conciërge die boos wordt en wanneer wordt verteld dat Simcha dood is...
Maar het ergste vind ik dan nog dat de vrouw bijna niets te zeggen heeft. De man bepaalt alles en in de film is er zelfs een kamer waar alleen de vader mag komen?!
Ook wanneer Simcha begraven wordt vind ik het oneerlijk dat alleen de mannen mogen aanwezig zijn! Het is toch niet eerlijk dat zijn moeder die hem ter wereld heeft gebracht niet op zijn begrafenis aanwezig mag zijn... Ik vind het zeer teleurstellend dat de Chassidim in deze tijd nog zo een onderscheid durven maken tussen man en vrouw!
Ik ben ook nog te weten gekomen dat de Chassidim strikt volgens de wetten leven: bv. de vrouw moet ervoor zorgen dat al het gist uit het huis is verdwenen voor de Pesach, de kinderen MOETEN de 5 vragen stellen aan hun vader, anders is hij teleurgesteld (zoals bij Simcha, ook al had die nog zo zijn best gedaan),...
Ik zou zeker niet in een maatschappij willen geboren zijn, waarin de vrouw bijna niets of zelfs helemaal niets te zeggen heeft.
Dit toont dus duidelijk dat geloof een sterke invloed heeft op het leven van zowel man als vrouw. Maar vooral denk ik bij de vrouw, omdat zij haar hele leven moet gehoorzamen aan de man.
Maar dat hangt af van geloof tot geloof. Bij ons, het Christendom dus, zijn vrouw en man helemaal vrij. Tegenover de Islam, daar moeten de vrouwen gesluierd rondlopen, moet iedereen deelnemen aan de rammadam, enz.Wat zij dan weer niet meer dan normaal vinden.
Allereerst vond ik het tof om de chassidim wat beter te leren kennen. Ik heb echt wel wat bijgeleerd over hen. Ook over de andere godsdiensten leren was echt plezant, we zouden het eigenlijk wel wat meer moeten doen. Bij sommige godsdiensten vind ik dat ze wel overdreven doen, zoals het niet aanraken van de koran door een niet moslim enzo. Dat gaat er toch een klein beetje over. Die mensen mogen wel doen wat ze willen en niet willen hoor. Ook heb ik geleerd dat wij, christenen eigenlijk wat weinig aandacht aan ons geloof geven. Zoals elke morgen het Onze Vader bidden zou wel mogen vind ik. Iets meer over de film nu. de Film was toch wel mooi en interessant. Als ze je zouden zeggen dat de film over een godsdienst gaat zou ik eerst er niet willen naar kijken, ik zou denken dat het saai is, maar dat was het allerminst. Ik dacht zelf ok dat die vrouwen nooit lachten omdat ze zo ondergeschikt waren maar zij mogen toch nog veel, misschien nog te weinig, maar dat zijn hun gebruiken. Ik zou zelfs de film eens volledig willen zien want je kan er veel van leren en het is soms grappig of triestig (met de dood van Simcha wat je niet verwachte),... Ik zou iedereen anraden om de film te bekijken!!!! Stijn
De film was allereerst zeer leerrijk en ook wel een beetje aangrijpend.
Ik zou niet graag leven zoals de Chassidim. Ze hebben een zeer lang gebed (7 gebeden) die ze allemaal vanbuiten moeten kunnen opzeggen.
De vrouw moet eigenlijk ALLES doen in hun wereldje. Ze moet voor de kinderen zorgen, huishouden doen, koken, ... De man doet niets en heeft zelfs zijn eigen kamer, waar zijn vrouw niet eens mag binnenkomen !! Dat vind ik toch wel een beetje te ver gaan. De vrouw doet dan zoveel voor het gezin, en ze krijgt er niets voor terug...
De meest aangrijpende fragmenten vond ik toen ze vertelden dat Simcha verdronken was in de vijver in het park. De meeste mannen staken de schuld op de babysit Chaja, omdat zij altijd met hem naar het park ging.
Ik vond ook het moment dat Chaja niet meer mocht komen babysitten emotioneel. Omdat de zogenaamde "liftman" voor oproer zorgde, werd het haar verboden om nog langer op de kinderen te passen.
Ik vond het ook verwonderlijk dat Simcha zijn speelgoed (eendje) moest afgeven omdat het niet leerrijk genoeg was. In onze maatschappij discussiëren ze of computergames al dan niet leerrijk kunnen zijn en of gewelddadige spelletjes hun sporen achterlaten in ons dagelijks leven. Ik vind dat je de kinderen gewoon moet laten verderspelen zoals ze willen. Ze zijn maar één keer jong en moeten zich dus ook amuseren.
Toen Simcha begraven werd, was het ook even schrikken. Vrouwen mochten niet aanwezig zijn op een begrafenis. Ik zou het mij later niet kunnen voorstellen dat ik niet naar de begrafenis van mijn zoontje/dochtertje mag komen !!
Het geloof van de Chassidim gaat veel dieper dan het Christendom. Ze houden alle tradities en regels in ere. Sommige regels gaan volgens mij iets te ver, maar het blijft hùn godsdienst, dus kiezen zij of ze ernaar willen leven.
Deze film zou ik gerust nog eens opnieuw willen zien !
Eerst en vooral wou ik even zeggen dat ik de film buitengewoon, aangrijpend en mooi vond.
Ik zou me nu zeker en vast niet kunnen inleven in de wereld van de chassidim, met al hun regeltjes, wetten en andere gebruiken, maar moest ik daar geboren zijn, zou ik dat maar normaal vinden, zoals iedereen denkik.
Zij bekijken het leven heel letterlijk. Zo zegt de moeder van Simcha: "In de thora staat dat we niet mogen juichen om het leed van een tegenstander... maar er staat ook niet dat we hem er bovenop moeten helpen!"
De passages die me het meest getroffen hebben zijn: de conciërge die Simcha's hand tussen de liftkooi steekt, waardoor er een hele historie ontstaat, en ook de pesach-avond, waar de vader van de familie Simcha verbetert wanneer hij één klein foutje maakt bij een moeilijke tekst.
De vrouw heeft een zeer onderdanige rol bij de chassidim, maar toch vindt ze dat normaal; zelfs dat de man een kamer in het huis heeft waar alleen hij mag komen! Ik vind dat dat eens mag veranderen, gelijkheid lijkt mij vredelievender. Bij ons zijn man en vrouw toch even gelijk en vrij. Bij de moslims is het een beetje hetzelfde als bij de chassidim, maar ik denk dat het stilaan verbetert. Toch moeten ze daar nog altijd gesluierd (of zelfs in een boerka) rondlopen.
Je identiteit wordt sterk beïnvloedt door je godsdienst. Als je bij ons wordt geboren, mag je kiezen in wie of wat je gelooft, je mag ook in niets geloven. Maar als je bij de chassidim geboren wordt, heb je geen keuze: Je moet uit de thora lezen, je moet de kleren dragen die typisch zijn voor jou reliegie, enz. Ik ben blij dat ik kan kiezen!
De film was mooi en soms triestig. Ik ben geschrokken van de positie van de vrouw bij de Joden. De regels bij de chassidim zijn wel raar en zeer streng. Ik vond het raar dat de moeder niet op de begrafenis van haar eigen kind mocht zijn. De kinderen worden ook streng opgevoed en daardoor was ik wel het meeste aangegrepen. Die kleine jongen kon amper spreken en moest dan van die vragen vanbuiten leren en opzeggen. Dit vond ik echt verschrikkelijk. De film heeft me wel doen nadenken over mensen met een ander geloof.
Ik kon me eigenlijk niet goed inleven in de situatie van die mensen, maar ik denk niet dat iemand die geen chassidim is, zich daarin kan inleven. Die chassidim leven anders, maar daarom niet slechter. Ze zijn gewoon om zo te leven.
Ik ben er niet voor hoe zij omgaan met de vrouwen, maar het is ook een manier van leven. Dat de vrouwen het hele huis gistvrij moeten maken, en dat de man daarbij geen poot uitsteekt, is ook een teken van uitbuiting als je dat in onze maatschappij bekijkt, maar zij leven anders en bij hen is dat bijvoorbeeld wél een teken van respect tegenover hun echtgenoot. Ze leven al eeuwen op die manier. De pater familias heeft zijn eigen kamer en zijn manier van doen doet ons raar opkijken, maar door Chaja ziet ook de kijker dat die man een hart heeft. Zijn ouders hebben hem gewoon nooit geleerd zijn gevoelens te tonen en hij is ook bang die te laten zien, omdat hij heeft gezien wat er met zijn vader en broertje is gebeurd in tijde van de nazi’s. Ook al zou ik nooit chassidim worden, ik respecteer die mensen wel. Ze krijgen ook niet de kans om zich helemaal te ontpoppen tot normale burgers. Overal waar ze komen, worden ze bekeken in hun zwarte kleren en dus hebben ze ook niet de moed te veranderen. Daarom is het ook niet abnormaal dat ze allemaal samen in een jodenbuurt gaan wonen of dat ze eigenlijk hopen dat er ooit een land komt waarin alle Joden kunnen samenleven zonder elke andere godsdienst.
Wat mij in ‘Left Luggage’ het meeste raakte was, was hoe de Joden na al die eeuwen nog altijd zo onderdanig zijn en bang. Hun voorouders zijn ook al overal waar ze kwamen verjaagd en beschuldigd van alle ziekten, terwijl zij eigenlijk veel hygiënischer waren dan de meeste christenen. De passage dat de conciërge de hand van de kleine Simcha in de liftdeur steekt en dus eigenlijk de Joden uit zijn gebouw weg wilt, is heel aangrijpend, omdat de moeder er daarna niets op zegt en gewoon thee wil zetten en alles vergeten. Zo zie je ook hoe die conciërge gemanipuleerd is door de maatschappij en dus tegen de Joden is zonder iets van hen te weten. Chaja is ook een Joodse, maar geen chassidim, dus daarvoor is ook plaats in de film gemaakt. Om toch te tonen dat niet elke Jood zwarte kleren, kenmerkende hoed, … draagt.
Bij de Islam zie je alweer gelijkaardig gedrag. Van de vrouw wordt verwacht dat ze heel onderdanig is en dat ze van dezelfde mening is als haar man of vader. Natuurlijk gebeurt dit niet in elk moslimgezin, wat ook telt voor de Joden. Dat de islamitische vrouw op juridisch vlak veel minder kan dan een man (in erfsituaties krijgt ze veel minder dan haar broers bv.) is echt wel bullshit, maar zoals bij het Jodendom ook het geval is: het is heel moeilijk die regels te veranderen als ze echt ingebakken zitten bij de moslims. Ook dat de vrouw in sommige omstandigheden mag geslagen worden door haar man is wel erg voor die vrouw, maar dat hangt ook af van man tot man. Ik denk dat de meeste mannen hun vrouw echter nooit slagen, ook al zouden ze dat mogen van hun geloof. De getuigenis van die Kathleen is wel anders. Zij ziet de Islam anders, en als je zo je godsdienst beleeft, geeft de Islam je, weet ik zeker, heel veel kracht. Of godsdienst bepalend is voor je identiteit is zeker waar. Alles wat je in je kindertijd hebt meegemaakt, dus hoe je ouders waren, komt terug als je volwassen bent, dus als je ouders dan zo chassidim of extreem moslim waren, zal je je ook meestal zo gedragen. Besluit: Elke godsdienst heeft zijn goede en slechte kanten, maar ik heb respect voor ze allemaal.
Ik vond het een mooie en ontroerende film. Het leven van de chassidim werd heel goed weerspiegeld. Het ergste vond ik dat de vrouwen niet op begrafenissen aanwezig mogen zijn. Simcha's moeder mocht niet eens afscheid nemen van hem. Ik vind het niet eerlijk dat in zoveel culturen vrouwen nog altijd minderwaardig behandeld worden. Maar het was zeker een goede film; de cultuur van de mensen toen werd heel goed beschreven. Elise
Persoonlijk vind ik dat een godsdienst een vrije keuze moet zijn. Deze godsdienst zou voor mij ook regelvrij moeten zijn. Daardoor kon ik mezelf moeilijk inleven in de wereld van de chassidim.
De passage die me het meest getroffen heeft was toen de oppas Chaja ontdekte dat de jongen dood was en iedereen haar de schuld gaf.
Ik vind de rol van de vrouw bij de chassidim minderwaardig. Een voorbeeld hiervan is dat de vrouw voor het feest alles zelf moet kuisen, zonder de hulp van de man. Ook al ben ik een man, toch vind ik het niet kunnen dat een vrouw minderwaardig behandeld wordt.
Ik vond dat de film een mooi beeld gaf op de leefwereld van de chassidim. Ik vond het ook een heel mooie film. Het mooiste stuk uit de film vond ik persoonlijk het moment wanneer het kleine jongentje verdronken is en de oppas, Chaja, op de begrafenis komt bij de familie thuis komt. Ik kon mezelf toch vrij goed inleven aan de hand van de film. De rol van de vrouw bij de chassidim is vrij beperkt en vrouwen worden eerder gezien als de personen die het huishouden doen en voor kinderen zorgen. Maar dan ook voor amper niets meer. Ikzelf vind dit vrij dom van deze mensen. Geloof of niet vrouwen verdienen evenveel rechten als mannen. Bij de moslims heeft de vrouw ongeveer dezelfde positie in de moslimmaatschappij als in de chassidimmaatschappij. Vrouwen kunnen zo een teruggetrokken persoonlijkheid kweken ofzelfs een karakter dat angst heeft om te spreken waar een man bij is.
Ik vond het een mooie film, lgoed gemaakt. Er zaten veel leerrijke dingen over de joden bij. Je ziet hoe streng de chassidim leven. De vrouwen hebben er weinig rechten, toch veel minder dan de mannen. Ik vind dat het ook een goed beeld geeft over hoe het leven was na de 2de wereldoorlog: iedereen houd zich wel met iets bezig, maar toch zijn ze hun levenslust kwijt. Dat vond ik ook mooi. Het verhaal van de film mocht er ook wel zijn, het was ook leuk om naar te kijken. Ps: Srry dat het zo laat gepost is, ik was het vergeten.
De film gaf een goed beeld over het leven van de chassidim. Ik was hiervan toch wel even geschrokken, ze zijn best streng en helemaal niet rechtvaardig. Want een man en vrouw zijn niet gelijk aan elkaar ! Een vrouw mag zelfs niet aanwezig zijn op de begrafenis van haar eigen zoon, dit moet echt hartverscheurend zijn. Ik vind het dan ook niet kunnen dat er in deze tijd nog zo'n verschil wordt gemaakt tussen de man en vrouw.
Ik wist ook niet dat de chassidim zo strikt hun regels naleven, tegenover hen zijn we bij het christendom eerder vrij in ons geloof. Ik vond het wel een zeer mooie en ontroerende film.
Ik vond het een leuke en leerrijke film. Het was zeer interessant om de wereld van de chassidim te leren kennen. Zelf zou ik nooit een van de chassidim willen zijn. Je hebt veel te veel regels en ze hebben ook een aparte kijk op het leven. Bij hun moet bijvoorbeeld de vrouw al het werk doen. Bij de moslims is dit ook zo, zelfs nog erger. Een passage die ik mij nog goed herriner is wanneer de oppas de moeder van Simcha zegt dat ze voor zichzelf mogen opkomen en hun niet mogen laten doen door de conciërge. William
16 opmerkingen:
Ik vond het een mooie film, maar ik zou me er nooit willen tot bekeren. Met al die regeltjes. bevoorbeeld voor het eten, erfenis, dat ene gebed dat hij van buiten moest kennen. En dan de vrouwen die niet zoveel te zeggen heeft als een man. Het ergste in de film vond ik dat de jongen zijn speelgoed eend moest afgeven, omdat het niet leerrijk genoeg was. Maar ik vond het zeker en vast een mooie film. Karen
De film was zeer ontroerend en toonde duidelijk hoe de chassidim leven.
De passage die me het meest heeft getroffen was wanneer de moeder van de familie de oppas Chaja verbied om nog te komen babysitten. De moeder heeft schrik voor de conciërge en ze zwijgt en gehoorzaamt. Chaja gaat in tegenaanval en laat haar niet zomaar doen. Hierdoor wordt de conciërge enkel bozer en het lijkt de moeder beter om de conciërge zijn gelijk te geven. Chaja heeft het hier echter moeilijk mee.
Ik denk dat nu in deze moderne tijd vrouwen voor zichzelf moeten kunnen opkomen. Maar de moeder moest haar hele leven al luisteren naar anderen en in deze situatie doet ze dus juist hetzelfde.
En dan was er nog de passage waarin Simcha zijn gebeden (?) opzegt aan tafel voor de eerste keer. Hij had zo zijn best gedaan om deze te leren en om zijn vader trots te maken, wat ook gelukt was.
Dat vrouwen niet bij een begrafenis aanwezig mogen zijn, vond ik kwetsend. De moeder mocht niet eens aanwezig zijn bij de begrafenis van haar zoontje, Simcha? Dat is toch niet eerlijk? Dat de chassidim nog zo’n groot verschil maken tussen man en vrouw vind ik eerder raar in deze moderne tijd.
Wat me ook erg opviel, was dat de chassidim strikt leven volgens hun wetten. Ze zullen deze ook altijd navolgen. Tegenover hun geloof lijkt het christendom erg vrij. Wij volgen niet zo zeer onze wetten zoals zij dat doen. Nu besteden vele christenen veel minder aandacht aan hun geloof tegenover vroeger, terwijl bij de chassidim ze er nog steeds evenveel aandacht aan besteden.
Groetjes Annelies
Ik vond het een heel mooie film.Ik kan mij wel moeilijk inleven in de wereld van de chassidim met al die regeltjes. Ook vind ik het jammer dat de vrouw ondergeschikt is aan de man (bv. een vrouw mag geen gasten ontvangen als de man niet thuis is). Maar het is tenslotte hun geloof en iedereen is daar vrij in. Jenke
Chassidim
Vooral de passage waarin bekend wordt dan Simcha dood is, heeft mij wel getroffen. Het is een zeer droevig moment. Wanneer Simcha begraven wordt mogen ook enkel mannen aanwezig zijn op het kerkhof terwijl (volgens mij) ook zijn moeder en andere vrouwelijke familie het recht heeft om daar aanwezig te zijn. Daaruit blijkt ook meteen wat voor een rol de vrouw heeft bij de chassidim. Vrouwen bij deze Joden zijn zeer onderdanig. Een man heeft in het huis een kamer voor zichzelf waar niemand anders mag komen. Ik zou persoonlijk niet zo kunnen leven omdat ik vind dat alle mensen gelijk zijn. Dus ook mannen en vrouwen. Ik zou zelf niet echt willen leven als een chassidim. Deze Joden leven echt volgens de regels van de thora. Ze leven al deze strenge wetten perfect na. Ikzelf zou dit niet kunnen vrees ik. Chassidim bekijken het leven op een heel andere manier dan wij.
Tijdens de oorlog hebben ze veel geleden en uit de film blijkt ook dat veel chassidim die deze oorlog hebben meegemaakt een beetje in die tijd zijn blijven ‘steken’ zoals de man die zijn koffers uit de oorlog probeert terug te zoeken. De chassidim dragen ook nog altijd de kleren die ze in de oorlog tijdens hun ballingschap hebben moeten dragen als een soort symbool.
Moslims
Ook bij Moslims hebben vrouwen een eerder onderdanige rol. Ze moeten zich sluieren en in sommige gevallen is hun woord maar de helft waard van een man…
Godsdienst heeft een grote invloed op je identiteit. Wanneer ik bijwoorbeeld in een moslimland geboren was en dus als geloof de Islam had, zou ik helemaal anders reageren. Ik zou het niet meer dan normaal vinden dat ik me zou moeten sluieren, geen varkensvlees zou mogen eten, meedoen aan de ramadan,…
Godsdienst heeft dus een grote invloed.
Groetjes Stefanie
Ik vond film zeer aangrijpend, zeker de passage met de conciërge die boos wordt en wanneer wordt verteld dat Simcha dood is...
Maar het ergste vind ik dan nog dat de vrouw bijna niets te zeggen heeft. De man bepaalt alles en in de film is er zelfs een kamer waar alleen de vader mag komen?!
Ook wanneer Simcha begraven wordt vind ik het oneerlijk dat alleen de mannen mogen aanwezig zijn! Het is toch niet eerlijk dat zijn moeder die hem ter wereld heeft gebracht niet op zijn begrafenis aanwezig mag zijn...
Ik vind het zeer teleurstellend dat de Chassidim in deze tijd nog zo een onderscheid durven maken tussen man en vrouw!
Ik ben ook nog te weten gekomen dat de Chassidim strikt volgens de wetten leven: bv. de vrouw moet ervoor zorgen dat al het gist uit het huis is verdwenen voor de Pesach, de kinderen MOETEN de 5 vragen stellen aan hun vader, anders is hij teleurgesteld (zoals bij Simcha, ook al had die nog zo zijn best gedaan),...
Ik zou zeker niet in een maatschappij willen geboren zijn, waarin de vrouw bijna niets of zelfs helemaal niets te zeggen heeft.
Dit toont dus duidelijk dat geloof een sterke invloed heeft op het leven van zowel man als vrouw. Maar vooral denk ik bij de vrouw, omdat zij haar hele leven moet gehoorzamen aan de man.
Maar dat hangt af van geloof tot geloof. Bij ons, het Christendom dus, zijn vrouw en man helemaal vrij. Tegenover de Islam, daar moeten de vrouwen gesluierd rondlopen, moet iedereen deelnemen aan de rammadam, enz.Wat zij dan weer niet meer dan normaal vinden.
Groetjes Shana
Allereerst vond ik het tof om de chassidim wat beter te leren kennen. Ik heb echt wel wat bijgeleerd over hen. Ook over de andere godsdiensten leren was echt plezant, we zouden het eigenlijk wel wat meer moeten doen. Bij sommige godsdiensten vind ik dat ze wel overdreven doen, zoals het niet aanraken van de koran door een niet moslim enzo. Dat gaat er toch een klein beetje over. Die mensen mogen wel doen wat ze willen en niet willen hoor. Ook heb ik geleerd dat wij, christenen eigenlijk wat weinig aandacht aan ons geloof geven. Zoals elke morgen het Onze Vader bidden zou wel mogen vind ik.
Iets meer over de film nu. de Film was toch wel mooi en interessant. Als ze je zouden zeggen dat de film over een godsdienst gaat zou ik eerst er niet willen naar kijken, ik zou denken dat het saai is, maar dat was het allerminst. Ik dacht zelf ok dat die vrouwen nooit lachten omdat ze zo ondergeschikt waren maar zij mogen toch nog veel, misschien nog te weinig, maar dat zijn hun gebruiken.
Ik zou zelfs de film eens volledig willen zien want je kan er veel van leren en het is soms grappig of triestig (met de dood van Simcha wat je niet verwachte),...
Ik zou iedereen anraden om de film te bekijken!!!!
Stijn
De film was allereerst zeer leerrijk en ook wel een beetje aangrijpend.
Ik zou niet graag leven zoals de Chassidim.
Ze hebben een zeer lang gebed (7 gebeden) die ze allemaal vanbuiten moeten kunnen opzeggen.
De vrouw moet eigenlijk ALLES doen in hun wereldje.
Ze moet voor de kinderen zorgen, huishouden doen, koken, ...
De man doet niets en heeft zelfs zijn eigen kamer, waar zijn vrouw niet eens mag binnenkomen !!
Dat vind ik toch wel een beetje te ver gaan. De vrouw doet dan zoveel voor het gezin, en ze krijgt er niets voor terug...
De meest aangrijpende fragmenten vond ik toen ze vertelden dat Simcha verdronken was in de vijver in het park.
De meeste mannen staken de schuld op de babysit Chaja, omdat zij altijd met hem naar het park ging.
Ik vond ook het moment dat Chaja niet meer mocht komen babysitten emotioneel. Omdat de zogenaamde "liftman" voor oproer zorgde, werd het haar verboden om nog langer op de kinderen te passen.
Ik vond het ook verwonderlijk dat Simcha zijn speelgoed (eendje) moest afgeven omdat het niet leerrijk genoeg was.
In onze maatschappij discussiëren ze of computergames al dan niet leerrijk kunnen zijn en of gewelddadige spelletjes hun sporen achterlaten in ons dagelijks leven.
Ik vind dat je de kinderen gewoon moet laten verderspelen zoals ze willen. Ze zijn maar één keer jong en moeten zich dus ook amuseren.
Toen Simcha begraven werd, was het ook even schrikken. Vrouwen mochten niet aanwezig zijn op een begrafenis. Ik zou het mij later niet kunnen voorstellen dat ik niet naar de begrafenis van mijn zoontje/dochtertje mag komen !!
Het geloof van de Chassidim gaat veel dieper dan het Christendom.
Ze houden alle tradities en regels in ere. Sommige regels gaan volgens mij iets te ver, maar het blijft hùn godsdienst, dus kiezen zij of ze ernaar willen leven.
Deze film zou ik gerust nog eens opnieuw willen zien !
Eerst en vooral wou ik even zeggen dat ik de film buitengewoon, aangrijpend en mooi vond.
Ik zou me nu zeker en vast niet kunnen inleven in de wereld van de chassidim, met al hun regeltjes, wetten en andere gebruiken, maar moest ik daar geboren zijn, zou ik dat maar normaal vinden, zoals iedereen denkik.
Zij bekijken het leven heel letterlijk. Zo zegt de moeder van Simcha: "In de thora staat dat we niet mogen juichen om het leed van een tegenstander... maar er staat ook niet dat we hem er bovenop moeten helpen!"
De passages die me het meest getroffen hebben zijn: de conciërge die Simcha's hand tussen de liftkooi steekt, waardoor er een hele historie ontstaat, en ook de pesach-avond, waar de vader van de familie Simcha verbetert wanneer hij één klein foutje maakt bij een moeilijke tekst.
De vrouw heeft een zeer onderdanige rol bij de chassidim, maar toch vindt ze dat normaal; zelfs dat de man een kamer in het huis heeft waar alleen hij mag komen! Ik vind dat dat eens mag veranderen, gelijkheid lijkt mij vredelievender. Bij ons zijn man en vrouw toch even gelijk en vrij. Bij de moslims is het een beetje hetzelfde als bij de chassidim, maar ik denk dat het stilaan verbetert. Toch moeten ze daar nog altijd gesluierd (of zelfs in een boerka) rondlopen.
Je identiteit wordt sterk beïnvloedt door je godsdienst. Als je bij ons wordt geboren, mag je kiezen in wie of wat je gelooft, je mag ook in niets geloven. Maar als je bij de chassidim geboren wordt, heb je geen keuze: Je moet uit de thora lezen, je moet de kleren dragen die typisch zijn voor jou reliegie, enz.
Ik ben blij dat ik kan kiezen!
Groetjes Sander
De film was mooi en soms triestig. Ik ben geschrokken van de positie van de vrouw bij de Joden. De regels bij de chassidim zijn wel raar en zeer streng. Ik vond het raar dat de moeder niet op de begrafenis van haar eigen kind mocht zijn. De kinderen worden ook streng opgevoed en daardoor was ik wel het meeste aangegrepen. Die kleine jongen kon amper spreken en moest dan van die vragen vanbuiten leren en opzeggen. Dit vond ik echt verschrikkelijk. De film heeft me wel doen nadenken over mensen met een ander geloof.
Jasmien
Hallo,
Ik kon me eigenlijk niet goed inleven in de situatie van die mensen, maar ik denk niet dat iemand die geen chassidim is, zich daarin kan inleven. Die chassidim leven anders, maar daarom niet slechter. Ze zijn gewoon om zo te leven.
Ik ben er niet voor hoe zij omgaan met de vrouwen, maar het is ook een manier van leven. Dat de vrouwen het hele huis gistvrij moeten maken, en dat de man daarbij geen poot uitsteekt, is ook een teken van uitbuiting als je dat in onze maatschappij bekijkt, maar zij leven anders en bij hen is dat bijvoorbeeld wél een teken van respect tegenover hun echtgenoot. Ze leven al eeuwen op die manier. De pater familias heeft zijn eigen kamer en zijn manier van doen doet ons raar opkijken, maar door Chaja ziet ook de kijker dat die man een hart heeft. Zijn ouders hebben hem gewoon nooit geleerd zijn gevoelens te tonen en hij is ook bang die te laten zien, omdat hij heeft gezien wat er met zijn vader en broertje is gebeurd in tijde van de nazi’s.
Ook al zou ik nooit chassidim worden, ik respecteer die mensen wel. Ze krijgen ook niet de kans om zich helemaal te ontpoppen tot normale burgers. Overal waar ze komen, worden ze bekeken in hun zwarte kleren en dus hebben ze ook niet de moed te veranderen. Daarom is het ook niet abnormaal dat ze allemaal samen in een jodenbuurt gaan wonen of dat ze eigenlijk hopen dat er ooit een land komt waarin alle Joden kunnen samenleven zonder elke andere godsdienst.
Wat mij in ‘Left Luggage’ het meeste raakte was, was hoe de Joden na al die eeuwen nog altijd zo onderdanig zijn en bang. Hun voorouders zijn ook al overal waar ze kwamen verjaagd en beschuldigd van alle ziekten, terwijl zij eigenlijk veel hygiënischer waren dan de meeste christenen. De passage dat de conciërge de hand van de kleine Simcha in de liftdeur steekt en dus eigenlijk de Joden uit zijn gebouw weg wilt, is heel aangrijpend, omdat de moeder er daarna niets op zegt en gewoon thee wil zetten en alles vergeten. Zo zie je ook hoe die conciërge gemanipuleerd is door de maatschappij en dus tegen de Joden is zonder iets van hen te weten. Chaja is ook een Joodse, maar geen chassidim, dus daarvoor is ook plaats in de film gemaakt. Om toch te tonen dat niet elke Jood zwarte kleren, kenmerkende hoed, … draagt.
Bij de Islam zie je alweer gelijkaardig gedrag. Van de vrouw wordt verwacht dat ze heel onderdanig is en dat ze van dezelfde mening is als haar man of vader. Natuurlijk gebeurt dit niet in elk moslimgezin, wat ook telt voor de Joden. Dat de islamitische vrouw op juridisch vlak veel minder kan dan een man (in erfsituaties krijgt ze veel minder dan haar broers bv.) is echt wel bullshit, maar zoals bij het Jodendom ook het geval is: het is heel moeilijk die regels te veranderen als ze echt ingebakken zitten bij de moslims. Ook dat de vrouw in sommige omstandigheden mag geslagen worden door haar man is wel erg voor die vrouw, maar dat hangt ook af van man tot man. Ik denk dat de meeste mannen hun vrouw echter nooit slagen, ook al zouden ze dat mogen van hun geloof. De getuigenis van die Kathleen is wel anders. Zij ziet de Islam anders, en als je zo je godsdienst beleeft, geeft de Islam je, weet ik zeker, heel veel kracht. Of godsdienst bepalend is voor je identiteit is zeker waar. Alles wat je in je kindertijd hebt meegemaakt, dus hoe je ouders waren, komt terug als je volwassen bent, dus als je ouders dan zo chassidim of extreem moslim waren, zal je je ook meestal zo gedragen.
Besluit: Elke godsdienst heeft zijn goede en slechte kanten, maar ik heb respect voor ze allemaal.
Groetjes,
Olivier S.
Ik vond het een mooie en ontroerende film. Het leven van de chassidim werd heel goed weerspiegeld. Het ergste vond ik dat de vrouwen niet op begrafenissen aanwezig mogen zijn.
Simcha's moeder mocht niet eens afscheid nemen van hem. Ik vind het niet eerlijk dat in zoveel culturen vrouwen nog altijd minderwaardig behandeld worden.
Maar het was zeker een goede film; de cultuur van de mensen toen werd heel goed beschreven.
Elise
Persoonlijk vind ik dat een godsdienst een vrije keuze moet zijn. Deze godsdienst zou voor mij ook regelvrij moeten zijn. Daardoor kon ik mezelf moeilijk inleven in de wereld van de chassidim.
De passage die me het meest getroffen heeft was toen de oppas Chaja ontdekte dat de jongen dood was en iedereen haar de schuld gaf.
Ik vind de rol van de vrouw bij de chassidim minderwaardig. Een voorbeeld hiervan is dat de vrouw voor het feest alles zelf moet kuisen, zonder de hulp van de man. Ook al ben ik een man, toch vind ik het niet kunnen dat een vrouw minderwaardig behandeld wordt.
Ik hoop dat je mijn mening interessant vond.
Groetjes Michiel
Ik vond dat de film een mooi beeld gaf op de leefwereld van de chassidim. Ik vond het ook een heel mooie film. Het mooiste stuk uit de film vond ik persoonlijk het moment wanneer het kleine jongentje verdronken is en de oppas, Chaja, op de begrafenis komt bij de familie thuis komt.
Ik kon mezelf toch vrij goed inleven aan de hand van de film.
De rol van de vrouw bij de chassidim is vrij beperkt en vrouwen worden eerder gezien als de personen die het huishouden doen en voor kinderen zorgen. Maar dan ook voor amper niets meer.
Ikzelf vind dit vrij dom van deze mensen. Geloof of niet vrouwen verdienen evenveel rechten als mannen. Bij de moslims heeft de vrouw ongeveer dezelfde positie in de moslimmaatschappij als in de chassidimmaatschappij.
Vrouwen kunnen zo een teruggetrokken persoonlijkheid kweken ofzelfs een karakter dat angst heeft om te spreken waar een man bij is.
Dieter
Ik vond het een mooie film, lgoed gemaakt. Er zaten veel leerrijke dingen over de joden bij. Je ziet hoe streng de chassidim leven. De vrouwen hebben er weinig rechten, toch veel minder dan de mannen. Ik vind dat het ook een goed beeld geeft over hoe het leven was na de 2de wereldoorlog: iedereen houd zich wel met iets bezig, maar toch zijn ze hun levenslust kwijt. Dat vond ik ook mooi.
Het verhaal van de film mocht er ook wel zijn, het was ook leuk om naar te kijken.
Ps: Srry dat het zo laat gepost is, ik was het vergeten.
De film gaf een goed beeld over het leven van de chassidim. Ik was hiervan toch wel even geschrokken, ze zijn best streng en helemaal niet rechtvaardig. Want een man en vrouw zijn niet gelijk aan elkaar ! Een vrouw mag zelfs niet aanwezig zijn op de begrafenis van haar eigen zoon, dit moet echt hartverscheurend zijn. Ik vind het dan ook niet kunnen dat er in deze tijd nog zo'n verschil wordt gemaakt tussen de man en vrouw.
Ik wist ook niet dat de chassidim zo strikt hun regels naleven, tegenover hen zijn we bij het christendom eerder vrij in ons geloof.
Ik vond het wel een zeer mooie en ontroerende film.
Groetjes ,
Aurélie
Ik vond het een leuke en leerrijke film. Het was zeer interessant om de wereld van de chassidim te leren kennen. Zelf zou ik nooit een van de chassidim willen zijn. Je hebt veel te veel regels en ze hebben ook een aparte kijk op het leven. Bij hun moet bijvoorbeeld de vrouw al het werk doen. Bij de moslims is dit ook zo, zelfs nog erger. Een passage die ik mij nog goed herriner is wanneer de oppas de moeder van Simcha zegt dat ze voor zichzelf mogen opkomen en hun niet mogen laten doen door de conciërge.
William
Een reactie posten